My Anthem

Thursday, December 22, 2011

Should yoiu forget Desi -- 4mGf Sweets, Wherever Thou Art...

Becos it rains at 3PM in Furong -- as has been a habit with the heavens these few weeks, the day of light seems to welcome the dark of night earlier arrival

And in such hour of in between dark nurse and a white knight,

Desi is fond of writHing as the Heart leads


Influenced by a fab lady I have not met in person

But I think I know her well enough


To not want to forget


So dear ER, be an obedient lad or lass, NOW GO FORTH:)


Google madonna and pablo neruda


Madonna recites Pablo's poem beautifully

I also remember some1 special beautiful

Pablo paints his heartbeats in lovely lines

So that readers like Desi won't forget

Beautiful women, songs and wines


Yes, I wont forget to write my poems

so that the end-of-line words rhyme


Because I follow in the footsteps of masters

Because I also compose, they also become mine

***************************************************

E-n-J-o-Y!

Uploaded by on Jan 15, 2011


VIA this link: http://www.youtube.com/watch?v=CZtXJP8zBPg&context=C36c651bADOEgsToPDskIWcM323xMk2hkKHck4rYoH

Poem: If You Forget Me- Pablo Neruda read by Madonna
Music: Violin and Piano- Secret Garden




I want you to know
one thing.

You know how this is :
If I look
at the crystal moon,
at the red branch
of the slow autumn at my window,
If I touch
near the fire
the impalpable ash
or the wrinkled body of the log,
Everything carries me to you,
As if everything that exists,
aromas, light, metals,
were little boats
that sail
toward those isles of yours that wait for me.

Well, now.
If little by little you stop loving me
I shall stop loving you.
Little by little.

If suddenly you forget me,
Do not look for me,
for I shall already have forgotten you.

If you think it long and mad,
the wind of banners
that passes through my life,
and you decide
to leave me at the shore
of the heart where I have roots,
Remember,
that on that day,
at that hour,
I shall lift my arms
and my roots will set off
to seek another land.

But ...
If each day,
each hour,
you feel that you are destined for me
with implacable sweetness,
If each day a flower
climbs up to your lips to seek me,
Ah my love,
Ah my own,
In me all that fire is repeated,
In me nothing is extinguished or forgotten,
My love feeds on your love,
beloved,
and as long as you live it will be in your arms
without leaving mine ...


Ένα
θέλω να ξέρεις.

Ξέρεις πώς είν'αυτό :
Εάν κοιτάξω
το κρυστάλλινο φεγγάρι,
το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
Εάν αγγίξω
πλάι στη φωτιά
την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του ξύλου,
Όλα με φέρνουν σε σένα.
Λες και ό,τι υπάρχει,
αρώματα, φως, μέταλλα,
ήταν μικρά πλεούμενα που ταξιδεύουν
προς εκείνα τα νησιά σου που με περιμένουν.

Ωστόσο,
Αν λίγο λίγο πάψεις πια να μ' αγαπάς
θα πάψω κι εγώ να σ' αγαπώ,
Λίγο λίγο.

Κι αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην ψάξεις για μένα,
γιατί θα σ' έχω ήδη λησμονήσει.

Αν θεωρήσεις ότι κρατάει πολύ κι είναι τρελός
ο άνεμος από σημαίες
που περνάει απ' τη ζωή μου,
κι αποφασίσεις
να με αφήσεις στην όχθη
της καρδιάς που έχω ρίζες,
Θυμήσου
πως εκείνη τη μέρα,
την ώρα εκείνη
θα σηκώσω τα χέρια
και θα βγουν οι ρίζες μου
για ν' αναζητήσουν άλλη γη.

Όμως ...
Αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα
με γλυκύτητα αψεγάδιαστη,
Αν κάθε μέρα ανεβαίνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρει,
Αχ αγάπη μου,
Αχ δικιά μου,
Μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται,
Μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί,
Η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
Κι όσο θα ζεις θα είναι μες στην αγκαλιά σου
χωρίς απ'τη δική μου να φύγει ...


No comments: